Biraz geniş alan bulduğunda gösteri başlıyor.
Önce birşeylerin arkasına saklanıyor. Gösterinin başlaması için kocaman bir alkış istiyor, sonrası uydurmaca. Bazen şarkı, bazen kendince dans, bazen kocaman ayı yada minicik farecik..
Alanın genişliği ne kadar büyükse kendini oyunda kaybetme olasılığı o kadar fazla.. Bir de seyirci sayısı önemli tabii..
İki hafta önce Bümed' teki şenlikte sahneyi boş bulunca şapşal şapalak dans etmişti uzunca orada..Sahneden aşağı bakmak mı hoşuna giden, işin adının gösteri olması mı, kendini gösterme çabası mı bilinmez.. Ama bu aralar her yer sahne, her oyun gösteri..
Dün de benzer şekilde Özgürlük Parkı' ndaki konserde, isterse ortadaki alanda dansedebileceğini söylememle koltuklardan aşağı attı kendini.. Oysa ki geçen yaz bu çocuk, dansın çocukları coşturduğu nice mecrada seyirci olmayı yeğlemişti.
Ne fotoğraf ne video hiç bir şey yok elimizde, çekemedik, oysa kendini seyrettiğinde de bir o kadar mutlu oluyor nedense..Gürol' un çektiklerini alabilirsek eğer, ben asıl onları seyrederken O' nun yüz ifadesini kayda almak istiyorum..
Bazen kapalı televizyon ekranında , bulursa aynada, hiç bir şey bulamazsa bizim gözlük camlarımızda binbir mimik ve hareket deniyor.. Ne var ki pek bir kazma laf aramızda. Mimikler iyi ama büyük hareketlerde pek fena :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder