' Sıcaktandır bıdığım '

Uzaklarda olup da aslında hep dibimde olan bir kaç dostum var benim, bir elin parmaklarını geçmezler ama yeterlerde artarlar bile..Kimi eski kimi yeni ama hepsi bende bir iz bırakmış, izini bırakmakla yetinmemiş, beni bırakmamış olan, benim de onları bırakmadığım..
Çok huysuz, çok mutsuz hissettiğim bir sabahtı bu sabah.. Ağlak ağlak geldim işe, aslında gündelik dertlerdi hepsi, belki bir zaman sonra anlamsız da geleceklerdi hani ama işte fazla gelmişti bu sabah..Na' ber diyen bin ah işitti de içlerinden biri eskilere götürdü beni. Yazdı ki:
"Sen hatırlamazsın, ben lise 2 de hayatımda ilk kez ve tek kez bütünlemeye kalmıştım, felsefeden, yani o güzelim Cemile Hn'dan. Çok moralim bozulmuştu tabi, sen benim sırama gelmiştin "bahardandır bıdığım" demiştin, bir anda acaip bir rahatlık olmuştu bende. O yüzden "sıcaklardandır bıdığım" diyorum sana, dert etme, rahatla"..
Rahatladım,  hem de çok, ve evet hiiç hatırlamıyorum bu konuşmayı :) ama O unutmamış ya geçti gitti tüm dertlerim, birinde güzel bir anı bırakmış olmanın mutluluğu aldı götürdü bütün sıkıntılarımı.. Günlük dertler gider, güzel anlar ve anılar baki kalırmış, öğrendim bugün.

Paylaş