Çok üşürüm..Yaz - kış farketmez, içim titrer bazen, hele ki akşamları..
Çağlar' la yeni tanıştığımız zamanlardı..
Kadıköy sokaklarında çok yürürdük..Çarşının içinde mutlaka bakacak bir şey, oturacak bir yer bulurduk..Ofisten çıkmamız karanlığı bulurdu genelde, ben esen rüzgara kapar kollarımı büzüşür yürürdüm. Sohbet tatlı gelirdi ama içim de titrerdi bir yandan.
Bir keresinde 'Soğuğa direnme' demişti bana .
İndir kollarını iki yana, soğuğun senin etrafından geçip gitmesine izin ver, bir izin ver soğuğa ve rüzgara, üşümeyeceksin..
Bugün plazanın her daim esen kapı önünden son hız uzaklaşmaya çalışırken, birden hatırladım bunu..
Yavaşladım, rüzgar taa içime işledi ama barıştık..
Üşümeden, keyifle yürüdüm geri kalan yolu..
Aynı soğuk gibi, bize gelene, bizden gidene de izin vermek lazım.
Değişimi kabul etmek ve değişmek tabii..
Hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor, her olayın bir başı bir sonu ve bizde bıraktığı izler var. O izlerle biz de değişiyoruz da aslında, hala ben böyleyim ben şöyleyim diye sıfatlar koyuyoruz kendimize. O sıfatların ağırlığında davranmaya çalışıyoruz..
O zaman öyleydim ama bugün başkayım.
Sevdiklerim, sevmediklerim bile başka..
Uykudan uyanışım, kahve içişim bile başka..
Savaşmadan kabul etmeyi öğrenmek lazım,
Olanla bitenin, gelenle gidenin bizde bıraktığı tortuyla hergün değişiyoruz, unutmamak lazım..
Soğuk gibi aynı, değişime de kollarını kapamamak lazım, bırak geçsin gitsin, içinden, etrafından..
Paylaş
Çağlar' la yeni tanıştığımız zamanlardı..
Kadıköy sokaklarında çok yürürdük..Çarşının içinde mutlaka bakacak bir şey, oturacak bir yer bulurduk..Ofisten çıkmamız karanlığı bulurdu genelde, ben esen rüzgara kapar kollarımı büzüşür yürürdüm. Sohbet tatlı gelirdi ama içim de titrerdi bir yandan.
Bir keresinde 'Soğuğa direnme' demişti bana .
İndir kollarını iki yana, soğuğun senin etrafından geçip gitmesine izin ver, bir izin ver soğuğa ve rüzgara, üşümeyeceksin..
Bugün plazanın her daim esen kapı önünden son hız uzaklaşmaya çalışırken, birden hatırladım bunu..
Yavaşladım, rüzgar taa içime işledi ama barıştık..
Üşümeden, keyifle yürüdüm geri kalan yolu..
Aynı soğuk gibi, bize gelene, bizden gidene de izin vermek lazım.
Değişimi kabul etmek ve değişmek tabii..
Hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor, her olayın bir başı bir sonu ve bizde bıraktığı izler var. O izlerle biz de değişiyoruz da aslında, hala ben böyleyim ben şöyleyim diye sıfatlar koyuyoruz kendimize. O sıfatların ağırlığında davranmaya çalışıyoruz..
O zaman öyleydim ama bugün başkayım.
Sevdiklerim, sevmediklerim bile başka..
Uykudan uyanışım, kahve içişim bile başka..
Savaşmadan kabul etmeyi öğrenmek lazım,
Olanla bitenin, gelenle gidenin bizde bıraktığı tortuyla hergün değişiyoruz, unutmamak lazım..
Soğuk gibi aynı, değişime de kollarını kapamamak lazım, bırak geçsin gitsin, içinden, etrafından..
Paylaş
5 yorum:
İçime işledi her kelimen,her cümlen..evet öyle..
çok sevdim :) - bunu sana sık sık yazar oldum:)
"Evet öyle" değil mi Iraz? Sen deyince daha bir iyi geliyor, sağol..
Yeliiz, ben de özellikle seni okumak için interneti açar oldum :)
Ne diyeyim ki :) Iraz gibi "evet öyle", Yeliz gibi "çok sevdim" :)
Ne güzel yazmışsın Zeynep. Seni okumak da büyük zevk, seni tanımak da. Anneler günün kutlu olsun benim güzel arkadaşım
Yorum Gönder