Çocuk olmak,
yaptığı kule ile gurur duymak demek heralde.
Katıksız bir sevinçle o kuleye bakabilmek,
Katıksız bir sevinçle o kuleye bakabilmek,
bir kuleye gerçekten ama gerçekten sevinmek demek.
Yıkılacağı ihtimaline karşı denemek,
bir santimlik yol alabilmek için pür dikkat olmak,
nefes bile almamak demek..
bir santimlik yol alabilmek için pür dikkat olmak,
nefes bile almamak demek..
Sonra bir daha aynı neşe ile,
aynı azimle herşeyi başa sarmak demek.
Anne olmak ise,
" Anneee! Baa ben yaptım!" dediğinde,
en az onun kadar sevinebilmek demek.
Büyüdükçe küçük sevinçleri unutmak ne kötü,
hatırlatan bir bücürün olması da ne şahaneymiş meğerse..
hatırlatan bir bücürün olması da ne şahaneymiş meğerse..
Paylaş
1 yorum:
bu kuleleri gözüm ısırıyor bir yerden acaba nerden ? çocuklar hayatın neşesi..hayatın hiç de karmaşık olmadığını tam tersine çok basit olduğunu ve öyle yaşamak gerektiğini anlatıyorlar bize..
Yorum Gönder