İnsana insan lazım

Bu hafta daha yeni yeni evde olduğumu anlamaya başladım.
Pazartesi mutfağın yarısını kapının önüne koydum, bu çer çöp bizimle mi yaşayacak diyerek.  Dün de banyo aldı nasibini..
Ama dün akşam içime geldi bir taş oturdu.
Kovalıyorum gitmiyor.
Hafif hastalık hali bir de bacağımı ısıran sinek mi böcek mi olduğunu anlamadığım mahlukatın bıraktığı kaşıntılar..
Şiştim de şiştim..
Hah dedim 2. gunden yiyeceksin sen kafayı. Sen kim evde oturmak kim?
Akşamı kendimle hırgürle  ve Arda' nın sabaha karşı tıkanan burnu ile geçirdikten sonra sabah soluğu Duygu' nun kapısında aldım.
Hadi dedim, önce sahile bir çay içelim, sonra da pazara gidelim. Tecrübeli ev hanımından pazar dersleri alayım ben de :) Hiç nazlanmadı toplanıverdi hemencik. Aldık soluğu deniz kıyısında.
Ohh bee..
Kendime geldim resmen.
Eve enerji dolu döndüm.
Tam Arda' nın odası gazabıma uğruyordu ki kapıyı karşı komşum çaldı.
Eveeet başlasın komşulu günler, bekliyordum zaten bir hareket komşularımdan :)
Kahven var mı dedi. Var dedim yapayım hemen, hoop iki kahve apartman ve site havadisleri :)
Hiç benlik değil dimi tüm bunlar?
Fazlası beni bozar o kesin ama ne yalan söyleyeyim iyi geldi.
Üstüne Arda' nın odası da bitti hatta yemek bile yaptım..
Neymiş?
İnsana insan lazımmış, o böğürdeki taşı arkadaşla komşu kovarmış ..

Paylaş