Daha başka kaybedecek bir şey var mı acaba, varsa onun da hatrı kalmasın hemen ele alayım..

Çantamı evde unutup çıktığım gün bu son nokta demiştim.
Bugünkü durum pek onu aşamaz ama neredeyse yetişir hani..
Sabah ön sağ farın yanmadığını farkettim önce , e iyi dedim haftasonu hallederiz , yeter ki akşam çok karanlık olmadan dönebileyim eve..Sonra akşam dönüşte, şeytan dürttü derler ya o hesap, torpidoda olduğuna adım gibi emin olduğum ruhsatımı kontrol edeyim dedim, ruhsat yok..Ne oradan çıkardığımı hatırlıyorum , ne nereye koyduğumu. Tek bildiğim çook uzun süredir ruhsatın torpidoda olduğundan çok emin olup öylece İstanbul trafiğinde fıldır fıldır gezdiğim..
Hava kararmış tek farım yanmıyor, ruhsatım yok, deli trafik var, eve normal saatimden neredeyse 1 saat geç kalmışım ve yağmur yağıyor..Olmaması gereken son şey oldu ve arkamdaki adamcağız duramayıp güm diye vurdu.. Adamcağız diyorum çünkü kibarlıktan ölecek bir bey neredeyse..Neyse aman aman bir hasar yok, ne adamda hal var yağmurda duracak ne bende, arkamızdaki trafik uzamakta. Çok uzatmadık biz de,  zaten bin özürle birlikte bir sürü telefon adres isim vs verdi. Siz yaptırın ben ödeyeceğim diye, e peki dedim attım kendimi tekrar arabaya..Hani eskaza polis gelse suçlu çıkabileceğim bir olaydan hızlıca yırttım aslında. Ama asıl sorun bu kafa karışıklığından , unutanlıktan nasıl yırtacağım..Bilmiyorum ki..

Dün akşam ki ben adam oldum ispatından sonra bu akşam neşeli ve huzurlu karşıladı beni..Deeşik bişi oynayalim miii sorusuna karşılık da şu çubukları kafasını çıkardığımız tuzluklara attık ..Fena fikir değilmiş walla, baya sevdik biz,,

 Önce attık, sonra boşalttık, sonra ayırdık grupladık, en sonunda da saydık, baya iş çıktı plastik sayı çubuklarından :) Bu aralar herşeyi sayıyoruz biy-iti-üç! Her şey üç tane:)

Paylaş