Bu sefer..

Yola çıkıyorum bir saate kadar..
Koskoca haftasonunu kaplayan bir eğitim için.. 
Artık dağa mı tırmanıcaz, ağaçların arasında mı sekeceğiz bilmiyorum..
Sıpa huzursuz, anne benimle oynasın diyor, benimle uyusun, benimle uyansın..
Sabahları lego oynayalım diyor,,Biraz birlikte oynayalım işte evden çıkmadan önce..
Halbuki ne çok koşturmacamız, ne çok işimiz var, hem sabah hem akşam..
Olabildiğince hepsini bir kenara bırakıp oynuyoruz tüm oyunları..
Ama yetmiyor işte , az kalıyor,
Okulda yaptığı ettiği herşeyi, bir kere de bizimle yapmak istiyor.. Şarkılarını bize de öğretmek, boyalarını bizimle boyamak.. Ve ille de anne ile..
Bu akşam baban ile uyuyacaksın dedim.
Sen gitme babam gitsin dedi.
Bu kadar net işte, bu kadar basit ve anlaşılır aslında değil mi?
Halbuki kendisinin de çook yoğun bir haftasonu programı var :)
Cumartesi bir park buluşması var mesela..
Sonra pazar günü tüm sevdiği aile üyeleri ile bir doğumgünü partisi! Daha ne olsun değil mi?
Baba, anneanne, dayı, yenge, kocaman anneanne ve diğerleri yanındalar..
Ama anne de olsun işte..
Belki çok eğlenecek ve umarım çok eğlenecek..
Belki ben de biraz değişiklik, biraz farklı insanlar , biraz farklı mekanlar ile huzur bulacağım, dinleneceğim..
Daha önce de ayrı kaldık.
Çook hem de.. Sorun yaşamadan mutlu mesut ayrıldık, buluştuk hepsinde.
Bu sefer ikimizi de neden yordu şu kısacık haftasonu programı?
Anne sen ço minitsin dediği için mi?
Ço sevooyum seni diyebildiği için mi artık?
Kimbilir..
İyi haftasonları..

Paylaş