Güneş Böceği

Bu tek gözlü yampirik robotu geçen cumartesi günü Santral Atölye' de yaptık..
Organize bir etkinlik içerisinde birlikte (ailece) birşey yapmanın keyifli bir şey olduğunu Music Together'da öğrendik ilk defa. Evde hep birlikte oynadığımız oyunlardan, danslardan, sohbetlerden farklı birşeydi bu. Herkesin hoşlandığı ortak bir paydada buluşmak gibiydi.
Aynı zamanda başka insanlarla da kaynaşmak için bir fırsattı..
Ayrıca hiç yaratıcı anne babalar olmadığımızdan ufkumuzu açan olaylardı bunlar..
Santral İstanbul' a ise hiç gitmemiştik..
3-6 yaş etkinlikleri Arda için uygun gözüküyordu..
İşin içinde robot olması babanın ilgisini çekiyordu..
Ben ise sadece merak ediyordum..
Tüm bu nedenler yüzünden Cumartesi sabahını soğuğunda üşenmedik gittik, her ne kadar evden çıkışımız biraz acılı olsa da..

Santral İstanbul ' un çocuk atölyelerinin bir kısmı 3-6 yaş aralığı için hazırlanmış ve atölyelerin öğretici olması hedeflenmiş. Bu yüzden de robotu yapmaya başlamadan önce uzun sayılabilecek bir girizgah yaparak güneş enerjisi nedir, ne işe yarar, nerelerde kullanılır gibi minik bilgileri basitçe vermeye çalıştılar. Ancak 3-6 yaş büyük bir aralık ve 3 yaşındaki bir çocuk ile 6 yaşındaki bir çocuk bu girizgahı aynı dikkatle takip edemiyor. İçeriye girmeden önce herkesin gelmesini beklediğiniz süreyi de işin içine katarsanız, çocuğun robota ulaşması için oldukça uzun bir süre sabretmesi gerekiyor.
Sabır kısmında bir sorun yaşamadık, erken erken 'kreş çocuğu' olan Arda ( ki bu iyi mi kötü mü hala bilemiyorum ) zaten etkinlik, faliyet, atölye kelimelerine aşina olduğundan, bütün bu uzun bekleyiş ve dinleme seansının sonunda hedefe ulaşacağını biliyordu. Yine de asıl dikkatinin yoğunlaştığı an malzemelerin tanıtıldığı an oldu. Teller, kartonlar bir de o telleri kesmek için kargaburun ve keski kullanacak olması onu yeterince motive etti. İkinci yoğunlaşma anı ise robotun hareket edip etmediğine baktığımız andı.
Geri kalanında biz, bize öğretildiği ! :) gibi robotumuzu yaptık, o da biraz kıvırdı büktü kesti..Sonlara doğru zaman zaman sandalyesinde ayağa kalkarak, zaman zaman güneş böceği diye robotu çağırarak, 'bana uzun geldi bu mesai'  sinyallerini verdi.
Katılımcıların yaş ortalamasına bakılarak konunun yönlendirilmesi ve örneğin kömürü anlatmak için yer altından çıkan taş gibi siyah şey, hani ellerimiz kara kara olur diye sormak yerine, kardan adamın gözlerini neden yaparız demek çocukları aktiviteye daha çok ısındırabilirdi.
Tüm bunlara rağmen elimizde robotumuz ve ona yaptığımız kafes ile ara sıra yeniden gidilebilir diye düşünerek çıktık, özellikle de geniş bahçesinde koşmak için güzel havalarda..

Paylaş