Yine aylar geçti..
Yine ailece okula alıştık,düzene alıştık, rutinler oturttuk derken, aa Aralık gelmiş!!
Yaz memleketine kış gelmesi, hele ki yeni yıl gelmesine alışamadım ben daha..
Vitrinlere baksan sanırsın ki dışarısı kar buz. Ama gel gör ki vitrinlere bakanlar şıpıdık terlikli hala..
Dün akşam çocukları yatırıp, daha önceden aldığımız masayı eve getirmek üzere, masayı aldığımız mağazaya gittik. (Ay evet hala evi evirip çeviriyoruz!! Atıyoruz, alıyoruz vs.. Çok pişmanım taa İstanbul'lardan buraya eşya taşıdığıma da neyse konuyu dağıtmayacağım..)
Her yerde yılbaşı ağaçları, kardanadamlar, noel babalar, süsler püsler.. Pek güzel, hele ki ben çok severim ıncık cıncık işleri, ona rağmen yine de bir garip geliyor bana. Geçen sene yeniyılı coşkuyla karşılayamama nedenimi, yeni taşınmış olmama, buraya adapte olamamış ruh halime bağlamıştım. Yok o öyle değilmiş meğerse.
Ben basbayağı havadan etkileniyormuşum!
Haftasonları denize giriyorken, eve dönüp yılbaşı ağacı süslemek, çizilmiş sınırlarıma uymuyor, afallıyorum..
E güney yarımkürede yaşayanlar ne yapsın? diyeceksiniz ki haklısınız. Ne yapayım o da onların sorunu, belki onların algısında yeniyıl güneşlidir. Kardanadam değil kumdan kale yapıyorlardır filan..
Herneyse, sonuçta bu sene kaçışım yok onu biliyorum.
Çocuk okulda yeni yıl ruhuna girdi bile. 6 Aralık' ta Christmas Concert ile başlıyorlar kutlamalara.. Yeri göğü süslemeye başladılar bile. Okulda bir köşede veliler habire kesip yapıştırıyorlar, okuldaki parti için..
Eve boş kavanozlar geldi, içine mini minnacık ciciler koyup gönderelim, her çocuk partiden dönerken eve bir tane götürsin diye..
Çakma noel baba için sıra alın duyurusunun yapıldığı gün, tüm saatler yarım saat içinde doldu.. Neyse ki benim koca oğlan istemiyor artık Noel Baba filan..
Tüm bu şartlar altında benim de evde bir minik hazırlık yapmam, en azından evdeki küçüğün hatırına az biraz yeni yıldan bahsetmem, çocuk yeniyıl ruhunu daha kazanmadan kaybetmesin diye konuya hakim olduğum günlere geri dönmem lazım..
Aslında iş yeni yıl hazırlıklarına gelene kadar ohoo daha neler neler yapmam lazım da, günler bu aralar torbaya girdi, yetişemiyorum.
Ha bu arada kendi basit hayatımın koşturmacası içinde gündemi takip edip, sonra o aklımın almadığı, yüreğimin kaldırmadığı bunca şey yüzünden uykusuz kalmaktan da geri durmuyorum..
Yetişemediğim çocukların önüne koyulacak bir yılbaşı ağacı ile iki parlak topçuk yani! Topçukların, noel babaların, upuzun tatilinle hoşgeldin Aralık.. Bu sene az da olsa hakkını vemeye çalışacağım senin..
Yine ailece okula alıştık,düzene alıştık, rutinler oturttuk derken, aa Aralık gelmiş!!
Yaz memleketine kış gelmesi, hele ki yeni yıl gelmesine alışamadım ben daha..
Vitrinlere baksan sanırsın ki dışarısı kar buz. Ama gel gör ki vitrinlere bakanlar şıpıdık terlikli hala..
Dün akşam çocukları yatırıp, daha önceden aldığımız masayı eve getirmek üzere, masayı aldığımız mağazaya gittik. (Ay evet hala evi evirip çeviriyoruz!! Atıyoruz, alıyoruz vs.. Çok pişmanım taa İstanbul'lardan buraya eşya taşıdığıma da neyse konuyu dağıtmayacağım..)
Her yerde yılbaşı ağaçları, kardanadamlar, noel babalar, süsler püsler.. Pek güzel, hele ki ben çok severim ıncık cıncık işleri, ona rağmen yine de bir garip geliyor bana. Geçen sene yeniyılı coşkuyla karşılayamama nedenimi, yeni taşınmış olmama, buraya adapte olamamış ruh halime bağlamıştım. Yok o öyle değilmiş meğerse.
Ben basbayağı havadan etkileniyormuşum!
Haftasonları denize giriyorken, eve dönüp yılbaşı ağacı süslemek, çizilmiş sınırlarıma uymuyor, afallıyorum..
E güney yarımkürede yaşayanlar ne yapsın? diyeceksiniz ki haklısınız. Ne yapayım o da onların sorunu, belki onların algısında yeniyıl güneşlidir. Kardanadam değil kumdan kale yapıyorlardır filan..
Herneyse, sonuçta bu sene kaçışım yok onu biliyorum.
Çocuk okulda yeni yıl ruhuna girdi bile. 6 Aralık' ta Christmas Concert ile başlıyorlar kutlamalara.. Yeri göğü süslemeye başladılar bile. Okulda bir köşede veliler habire kesip yapıştırıyorlar, okuldaki parti için..
Eve boş kavanozlar geldi, içine mini minnacık ciciler koyup gönderelim, her çocuk partiden dönerken eve bir tane götürsin diye..
Çakma noel baba için sıra alın duyurusunun yapıldığı gün, tüm saatler yarım saat içinde doldu.. Neyse ki benim koca oğlan istemiyor artık Noel Baba filan..
Tüm bu şartlar altında benim de evde bir minik hazırlık yapmam, en azından evdeki küçüğün hatırına az biraz yeni yıldan bahsetmem, çocuk yeniyıl ruhunu daha kazanmadan kaybetmesin diye konuya hakim olduğum günlere geri dönmem lazım..
Aslında iş yeni yıl hazırlıklarına gelene kadar ohoo daha neler neler yapmam lazım da, günler bu aralar torbaya girdi, yetişemiyorum.
Ha bu arada kendi basit hayatımın koşturmacası içinde gündemi takip edip, sonra o aklımın almadığı, yüreğimin kaldırmadığı bunca şey yüzünden uykusuz kalmaktan da geri durmuyorum..
Yetişemediğim çocukların önüne koyulacak bir yılbaşı ağacı ile iki parlak topçuk yani! Topçukların, noel babaların, upuzun tatilinle hoşgeldin Aralık.. Bu sene az da olsa hakkını vemeye çalışacağım senin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder