17 Ağustos 2010 Salı

zor

Günler zor geçiyor bu ara.
İçim sıkılıyor, uykularım azalıyor, işim çok, kafamdaki yapılacaklar listesi elimdeki işlerden daha çok..
Boşa koysam dolmuyor, doluya koysam almıyor derler ya tam o durumdayım işte. Çaresiz çözümsüz hissediyorum, halbuki belki milyon tane çare varken, benim pesimist yanım iş başında hep kötüleri getiriyor aklıma, hep olumsuzlukları koyuyor önüme..Kovalayamıyorum,,
Yanımdakileri üzüyorum. Kalbimin huzursuz çarpıntısı geçmediği için yüzümden halimden anlıyorlar, bazen kızıp bazen sessiz kalıyorlar. Ama üzülüyorlar biliyorum..Bense şimdilik bu hali, bu havayı nasıl dağıtacağımı bilmiyorum.
Her daim pür neşe olabilen insanlara, hayatı hafife alanlara imreniyorum. Daha uzun yaşayacaklar, daha genç kalacaklar, özellikle de ruhları yaşlanmayacak biliyorum. Zaman zaman bir peri değneğiyle dokunsa bana ve onlar gibi olabilsem diyorum..
Hayat en iyilerle en kötüleri bir arada sunuyor bize.
Bize verilenleri, yol ayrımlarını nasıl anladığımız , nasıl yorumladığımız öyle önemli ki.. Mantığım böyle çalışırken işte kalbim başka türlü çarpıyor, ikisinin ortasında ferah bir yol bulmam lazım, hepimize iyi gelecek, hepimize iyi hissettirecek bir yol.
------------
Bugün ayın 17 siymiş, telefonum çalmış, 11 sene önce bu gece, o olmaz olası sarsıntıda yitip giden canımın en yakınlarından bir aramış beni.. Hani bugün "garip bir gün" ya demiş, seni aramak geldi içimden, senin de günün garip geçiyor mu diye sormak.
Halbuki neredeyse 7-8 sene olmuş konuşmayalı görüşmeyeli. Telefonumu saklamış demek..
Adını duyduğumda içim çekilmiş, günler geri sarmış, anılar canlanmış, özlemlerim depreşmiş.
Ne iyi olmuş da çalmış o telefon, kalbimin çarpıntısına çarpıntı eklenmişken bu yıldönümünde , gülümsetmiş beni, benimki gibi başka hayatların da akıp gittiğini, her yeni günün bilinmezlere gebe olduğunu ama hayatın iyi yada kötü aktığını hatırlatmış.
Senin de her gün aklına geliyor mu diye sormuşum ben ona, evet demiş bana.. Bir soru bir cevap ikimize de yetmiş, kapamışız..Aynı korkunç gürültüyü , aynı bitmek bilmez 45 saniyeyi ben de o da yaşamışız oysa da , dönüp baktığımızda akılda kalan,korkular değil de gidenler olmuş,,
Hiç ama hiç unutmamak dileğiyle..
-----------
Haftasonundan kareler..





1 yorum:

elif ada dedi ki...

Tek söyleyebileceğim, tüm kalbim seninle. Hani bir şarkı vardı: Kıraç'ın Zaman'ı. Bana hep umut verir. Kucak dolusus sevgiler...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails