Arda' nın yaklaşık 8-9. aylarından beri bir sabah ritüelimiz var. Uyandıktan sonra biz evden çıkana kadar olan süreyi mutlaka bizle geçiriyor. Birlikte kahvaltısını hazırlıyoruz, giyiniyoruz, hazırlanıyoruz. Birlikte teyzesini karşılıyoruz. Kapı önünde tam biz çıkarken teyzesine teslim ediyoruz ve gözden kaybolana kadar el sallıyoruz.
Başlarda el sallayan taraf sadece bizdik, giderek bir oyuna dönüştü. Yeni taşındığımız evde bizi arabaya binene kadar da çok rahat gördüğü için ve artık o da el sallayarak karşılık verebildiği için bu tam anlamıyla bir oyun oldu.
Haftasonları da sabah saatlerinde bizi kapıya götürüp hadi git de el sallayalım imalarında bulunuyor, cama gidip bize dişarıyı gösteriyor ve el sallıyor, artık oyunu geliştirdi öpücük gönderiyor.
Yani bizim çok kısa bir süre haricinde öyle anne arkasından ağlama durumumuz olmadı. Evde bacaklarıma yapışık, onun göz hapsinde yaşıyorum ama evden çıkarken arbede yaşamıyoruz. Amaa gel gelelim " Anne İş' te" kitabındaki şu paragraf bir kaç gündür aklımda dönüp duruyor.
Bizim ritüel mi işe yarıyor, yoksa biz bu bağlanma mevzuunda sınıfta mı kalıyoruz diye düşünmeden edemiyorum.
"Üç yaşından önce çocuk, annesi gözünün önünde değilse, varlığını sürdürmekte olduğunu kavrayamaz. Annesi gözünün önünde değilse, annesi yoktur ve bir daha da olmayacağı kaygısına kapılır. Annenin yokluğunun anlamı çocuk için yaşamın sonudur. Ölüm duygusu ile eşdeğer bir içsel korkuya neden olur. Çocuk etinden et koprarılmışçasına ağlar. Bu ağlamayı durdurma çabaları boşunadır ve bir işe yaramaz. Ağlamanın gerekçesi vardır ve olması da doğaldır. Hatta olmaması anormaldir. Bu anneye bağlılıktır, bağımlılık değildir. Yani annesinin ardından ağlayan bebek, ilerideki yaşamında da annesine bağımlı olacak diye endişe edilmemelidir. Aksine, bu dönemde gelişmesi beklenen anneye olan bu bağlanma, yetişkin dönemde güvene dayalı bağlılıkların temelini oluşturur. Eşe arkadaşa duyulan bağlılıkların temelini yaşamın ilk üç yılında gelişen bu bağlılık oluşturur. Üstelik lisan dahil olmak üzere bu yaştaki öğrenme mekanizmaları anneye bağlanmanın zemininde gerçekleşir.
Anne İş' te - Prof. Dr. Sabiha Paktuna Keskin"
2 yorum:
Zeynepcigim,
Bence onemli birsey basarmissiniz. Arda da demek ki teyzesiyle mutlu ve senin doneceginden emin. Bence endiselenme. Ama bu bebisler, birgun aniden degisebiliyorlar. Bunu da unutmamak lazim. Sevgiler
Umur' cum ben de öyle olduğunu umuyorum. Mutlu ve huzurlu bir çocuk tablosu sergiliyor Arda. Arkamdan ağlasa bu sefer de ağlıyor diye üzülecektim heralde..Umarım doğruyu yapıyoruzdur.Sevgiler
Yorum Gönder