Farkettim ki..

İki hafta önceki güzel bahar havasında çekildi bu resim. Çağlar' ın etrafta öylesine deklanşöre bastığı bir ara biz de yanaşmışız annemle. Kuzunun eli her zamanki gibi ağzında :)
O günün akşamı fotoğraflara bakarken pek hoşuma gitti, çok sevdim bu kareyi.Sonra bu kareden hareketle farkettim ki benim anneme dair hiç kötü anım yok. Çok düşündüm birşey çıkar mı diye. Hani insanın annesine kızdığı , beni de şuraya göndermemişti, bana da böyle demişti diye içerlediği birşey olmaz mı? Bende yok.. Yokmuş..Ne çocukluğuma ait, ne o en genç dönemlere ait , ne evlilik ne de doğum seramonilerinde.. Hiç birinde yok..
Annem öyle her şeye izin veren , her dediğimizi emir telakki eden bir anne de değildi üstelik. Uzun seneler işine ara vermiş, geç zamanda çok çalışmaya başlamış bir anneydi. İzin alır, izin alamadığımızı da yapamazdık. Öyle her şey vıcık vıcık konuşulmazdı. Kızmaz mıydı hiç, sinirlenmez miydi, söylenmez miydi bize? Yoo kızardı da söylenirdi de ama diyorum ya düşününce hiç biri gelmiyor aklıma. Hep iyi güzel anılar biriktirmişim anneme dair. Hala da biriktiriyorum allah uzun ömürler versin.
Beni pek yumuşak , pek boyun eğici bir anne buluyor şimdi :) Arda' ya sınır koymayı bilmediğimi bile düşünüyor olabilir :) Çok toy, deneyimsiz ve beceriksiz bir genç!! anne olarak gördüğünü zaten adım gibi biliyorum da, söylemişliği yoktur hani :))
Benim onun gibi işime ara verip çocuğumla oturma şansım olmadı. Olsaydı da onun yaptıklarını yapabilir miydim, o iradeyi gösterebilir miydim bilmiyorum. Bugün, bu şartlarda , anneme göre süper yumuşak olan ben çocuğumda hep iyi anılar bırakabilecek miyim acaba?
Ben annemi eleştirmeden olduğu gibi kabul etmişim demek ki, yaptıkları ve yapmadıkları ile tamam demişim. O yüzden belki de hayırları, sınırları, durakları kötü izler bırakmamış bende. Acaba Arda eleştirel mi bakacak bana 30 lu yaşlarına geldiğinde, yada benim gibi hep güzel anıları mı olacak annesine dair?
Çocukta güzel anı bırakmanın yolu dizginleri ona bırakmak değilmiş, bugün bu yaşımda bunu anlıyorum, sınırlara hapsetmek de değil tabii. Saygı sevgi dengesini doğru kurmak da önemliymiş gibi geliyor.
Ohoo daha çok şey geliyor da aklıma işlerim var yapılacak :)
Buralara nerden geldim? Şuradan: Bugün annemin doğumgünü, kısacık kutladım telefonda, o da her zamanki neşesi ile öğle yemeği planlarından, onunla aynı gün doğan bir arkadaşından filan bahsetti  :) Upuzuun seneler, hep aynı neşe içinde geçsin günleri, nice nice nice yaşlara..