Dün akşam koltukta uyumuşum. Uyuma kısmı hiç yapmadığım şey değil ama Arda' yı evde başıboş bırakıp uyumak bir ilk!
Hoş o benim totomdan düşmüyor evin içinde, onu başı boş bırakmak gibi bir şey bu yüzden pek mümkün değil. Lakin dün akşam Çağlar yok, ana- oğul sokak - oyun - yemek serenadlarını tamamladıktan sonra ben nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde uyuyakalmışım. Halbuki konuşuyorduk, legodan civciv olur ama kuyruğu yukarı bakıyor nasıl olacak filan diye.. Legodan at yapıp , kendisine kapladan hara yapma civarlarında ben uyku diyarına geçtim sanırım.
Yarım saat belki kırkbeş dakika bir güzel kestirmişim. Gözümü bir açtım, karşımdaki manzara aşağıdaki gibi ( telefonla nasıl dibdibe yaşıyorsam!!, yattığım yerden şipşak foto)... Hiç kışt dememiş yavrum bana yazık. Sabahları tepemize dikilip uyanma saaaatiii diye bağıran çocuk, bakmış anneden ona yar olmuyor ses etmemiş heralde.
Annecim uyandırsaydın ya beni, uyuyakalmışım burada dedim. Zülafanın boynunu yapamasaydım uyandılacaktım daaa, yaptım! dedi.
Çok vicdan yaptım çok..
1 yorum:
Ay kıyamam ben ya, içiniz geçmiş resmen, oğluşta pek anlayışlı ve usluymuş ama acayip sürprizlerle karşılaşmamışsınız:)
Yorum Gönder