Bu sene dilek yok, beklenti yok.. Tek bir hedef var tamam mı?

Geçen sene 27 Aralık'ta bir yazı yazmışım, evdeki sessizlik savaşları üzerine, sonra taa 30 Ocak' ta bir yazı daha o da Can'ın 6 aylık halleri üzerine.. Arada 2014 gelmiş, pek güzel, pek kalabalık bir yılbaşı geçirmişiz ama not düşesim gelmemiş. Gündemim bebekmiş.. 2014 'e dair beklentilerim, umutlarım karışıkmış.. Karışıktı..

Geçen sene yılbaşına dair içimde kalan, hala hatırladıkça burulduğum bir olay geliyor aklıma sadece..

Yeni yılı bizde bol çocuklu, bebekli, gürültülü kutlayıp ertesi gün dostlarımdan ayrılırken, onları bir daha belki taa 2016 yılbaşına kadar göremeyeceğimi düşünememiştim. Onlar düşünmüştü oysa, hallerinden, tavirlarından, hüzünlerinden belliydi de, ben önümde duran kocaman karmakarışık bir taşınma senesinin hengamesinde kaybolmuş, ne hissedeceğimi bilemeden ortalıkta dolaşırken, sanki iyice bir sıkı sarılmadım onlara, sanki üç beş ay sonra yine bizim evde toplanacağımıza inancım tam olarak ayrıldım.. Oysa ne çok özledim.. Burnumun direğini sızlatacak kadar çok özledim şimdiden..

Ev boşalıp da balkona oturunca, arabalarına arkadan el sallayınca anladım az önceki bir kaç dakikanın aslında ne değerli olduğunu.. O'na bile oturup ağlayamadım..

Sonrasında akıllanıp ara ara görüşüp hoşçakalın dediklerime hep daha sıkı sarıldım..

İşte bundan sebep öyle umutlar, beklentiler filan yok gündemimde.. Hayatın ne hızlı değiştiğini gördüm ben bu sene. Ne beklersen bekle, neyi ümit edersen et, bazen baş döndürücü bir hızla esiyor rüzgar ve sen bakıyorsun ki, o beklediklerin, ümitlerin çoktaaan hükmünü yitirmiş, bambaşka bir noktadasın artık..

Beklenti, umut filan değil tek bir hedefim var 2015 için: An'da kalmak, kalabilmek,..

Hiç yeni yıl ruhuna giremeden, güneşli, çiçekli bir yılbaşı yaşayacağız burada. Çok şükür , pek şükür yine arkadaşlarımız olacak, yine çocukların sesi evi dolduracak ama sanki benim için bu gecenin diğer gecelerden pek bir farkı olmayacak..

Oyse severim yılbaşlarını.. Hep özenir, hep ıvırzıvırlarla, süslerle, püslerle oynamanın keyfini çıkarırım.. Arda için de özel olsun diye debelenir dururum, dururdum yani..

Bu sene olmadı.. İçimden gelmedi, aylardan Aralık olduğunu, koşturduğumuz, bebek büyüttüğümüz, hayatımızda kocaman bir dönemeç döndüğümüz bir yılın gidişini bir türlü anlayamadım..

Belki aylarca süren koşturmacadan sonra an'da kalamadım, unuttum durmayı, hep birşeylerin olmasını bekler ruh halimden çıkamadım..

Hayır hiç mutsuz değilim, sadece coşkum yok hepsi o kadar.. Ama dedim ya 2015 e dair tek ve bana, aileme, hepimize iyi geleceğini adım gibi bildiğim bir hedefim var..

Sağlık, huzur, çocuklarımızın büyüdüğünü görmek zaten yeni yıla ait değil her güne ait dileklerimiz değil mi hepimizin? Biz onları dilemeye devam edelim yine , 2015 de hedeflerimize ulaşacak gücü ve azmi getirsin bize..:)