Babaanne ve dede burada, bizdeler. Çağlar bu hafta yok diye geliverdiler. Pek iyi ettiler elim kolum dinleniyor :) Arda ilk defa ben varken başkasını tercih edip dedesine gidiyor. Bazı insanlarda şeytan tüyü oluyor cidden. Ailedeki tüm çocuklar pek severler babamı. Hiç biri dede, enişte vs demez ismi ile seslenir. Nedendir bilinmez.. Çok da farklı davranmıyor çocuklara hatta tahammül sınırı zorlanıp kaçtığı anlara şahit olduk ama çocuklar ondan kaçmıyor işte. Ona yapışıyorlar aksine.

Cumartesi sabahı dedeyi azad edip babaanne ve Arda ile Barış' ın doğumgününe gittik. Barış da artık 1 yaşında :) O hep küçüktü ya, sanki hep küçük kalacaktı gibi. Oysa hepi topu 2 ay küçük bizimkilerden ama olsun, küçüktü ya işte :) Barış 1 yaşında deyince şimdi kulağıma dolu dolu geliyor ama gözümde hala küçük tospacık. Pek yakışıklıydı Barış kuzu, doğumgünü güzel ve kalabalıktı. Oğlanların hepsinin burnu tıkalı hepsi bir nezle arifesindeydiler ama keyifleri yerindeydi genelde. Demir' in de keyifsizliği uykudan uyanınca geçti, şenlendi ortalık.

Arda' nın her tabağa mamaa diye gitmesi , herşeyden yemek istemesi, hele bir ara yeşil şekerle kaplanmış A harfini kemirmesi, yeşil yeşil olması.. Nerden bilsin Evrim Teyzesi Arda'nın onu hüpleteceğini :) Hepsine verdi bir harf halbuki..Herşeyin bir ilki vardır değil mi? :)

Pazar sabahı spora gittim, gittim ama nedense bu hafta çok fena döndüm, hala her yerim acıyor. Spor dönüşü Arda ile dışarı çıktık, ufak bir market alışverişi sonra park. Boyuna posuna bakmadan çocukların peşinden gidiyor sıpa. Onlar topa koşuyorlar bu da koşuyor, sanki koşabiliyormuş gibi. Bir heyecan bir çığlık anlatamam.

Ah yine hayıflanıyorum neden yok bu haftasonu makinemm.

Bitti gitti haftasonu, önümüzeki haftasonuna anneanneyi de bekliyoruz festivale :)