Sinirlerim çok tepeme zıplayınca eski fotoğraflara bakmak iyi geliyor..
Hele ki sinirimin boşuna zıpladığının farkındaysam, hem kızgınsam hem de içimden 3 yaşındaki bir veledin boyundan büyük laflarına gülmemek için kendimi zor tutuyorsam, o zaman dön bak eski fotoğraflara, şöyle en keyiflisinden olsun, bol kahkahalısından, sakinleş..
Bu resimlere dönüp bakmama sebep ise:
Beşte eve giren bir insan yavrusu saat dokuza kadar puzzle yapar mı?
Hadi abartmayayım, arada yemek yedi, haftasonu istediği ama almadığımız oyuncak bir şekilde aklına düştü (sanırım puzzle larin birinin üstündeki resimden yola çıktı ) biraz ağladı, bir de bisiklet kaskına cam takmamı istedi, çünkü o büyümüş ve büyük abilerin camlı kaskı olurmuş..
Bunlar haricinde kalan tüm zamanda da puzzle yaptı.
Sanki 3 senedir biriktirmiş bütün puzzle aşkını, merakını da bu akşam taşmış artık dayanamıyormuş gibi..
Boz yap, bir daha boz, bir daha yap, hepsini yap yanyana diz halıyı doldur, sonra tekrar boz, tekrar yap..
Hiç bir diyeceğim yok, bana bulaşmadan, en fazla anne bir seyret bak nasıl yapıyorum diyerek bunca saat geçirmesi ohh mis tabii..Arada puzzle üstü resimlerden hikayeler uydurmak, dur filin yanına trenlisini koyalım, o da binsin gitsin misali renklendirmek,.
Buraya kadar herşey çok güzel.
Amaa ya o harcanamamış enerji ne olacak?
Saat dokuzda yatma zilleri çaldığında, normalde uykuya kendi rızası ile giden çocuk, yok uyumayacağım diyecek.. Bir tane daha yapayım, baba bak en zorunu yapalım vs diye uzayan diyaloğu bu son, bunu da yap yatıyoruz diye keseceksin, o devam edecek:
' Yok bunu yapalım sonra bir tane daha yapalım sonra yatalım.'
Cebren ve hile ile pijama giydirip yatağa sokmak çözüm olmayacak,' bu pijamayı sevmedim, ötekini giyelim, ama ben bununla rahat edemedim, ama yok kaşındım.. ' diyecek. Sanki her akşam başka pijama giyiliyor da bu giydiği kaşındırıyor beyimizi..
Artık sesim yavaş yavaş yükselmeye başlamışken ve o yüzüme artık kızdığımı anlayan kocaman bir çocuk gibi bakıyorken, git o zaman değiştir pijamanı dememle, ama anne ben çıkarabiliyorum da daha giyinemiyorum ki, ne yapıcaz şimdi deyecek ve ben gülmeye başlayacağım böylece işler iyice çığrından çıkacak..
Olacak ve olan bu..
Şu an saat 11 itibari ile yeni uykuya daldı. Bana bir kitap babasına bir kitap okuttu. Pijamasını değiştirdi. Her ikimizi de yatağa yanına soktu, yani bütüün istediklerini bir bir yaptırdı ve uyudu..Üstelik babasını da uyuttu..
Bana da kalkıp sakinleşmek için yazdan kalma resimlere bakmak düştü.
Halbuki ben bu akşam bir iki bölüm House izlemek istiyordum,,
Puzzle ve uykuyu bahane edip sinirlenmeme neden olan , içimi sıkan şeyi ve günün tatsız haberini çitlediğim çekirdeklerle çöpe atmak istiyordum,,
Bu saatten sonra ise bu gülen suratlarla sakinleşip ancak uyurum,,
Hele ki sinirimin boşuna zıpladığının farkındaysam, hem kızgınsam hem de içimden 3 yaşındaki bir veledin boyundan büyük laflarına gülmemek için kendimi zor tutuyorsam, o zaman dön bak eski fotoğraflara, şöyle en keyiflisinden olsun, bol kahkahalısından, sakinleş..
Bu resimlere dönüp bakmama sebep ise:
Beşte eve giren bir insan yavrusu saat dokuza kadar puzzle yapar mı?
Hadi abartmayayım, arada yemek yedi, haftasonu istediği ama almadığımız oyuncak bir şekilde aklına düştü (sanırım puzzle larin birinin üstündeki resimden yola çıktı ) biraz ağladı, bir de bisiklet kaskına cam takmamı istedi, çünkü o büyümüş ve büyük abilerin camlı kaskı olurmuş..
Bunlar haricinde kalan tüm zamanda da puzzle yaptı.
Sanki 3 senedir biriktirmiş bütün puzzle aşkını, merakını da bu akşam taşmış artık dayanamıyormuş gibi..
Boz yap, bir daha boz, bir daha yap, hepsini yap yanyana diz halıyı doldur, sonra tekrar boz, tekrar yap..
Hiç bir diyeceğim yok, bana bulaşmadan, en fazla anne bir seyret bak nasıl yapıyorum diyerek bunca saat geçirmesi ohh mis tabii..Arada puzzle üstü resimlerden hikayeler uydurmak, dur filin yanına trenlisini koyalım, o da binsin gitsin misali renklendirmek,.
Buraya kadar herşey çok güzel.
Saat dokuzda yatma zilleri çaldığında, normalde uykuya kendi rızası ile giden çocuk, yok uyumayacağım diyecek.. Bir tane daha yapayım, baba bak en zorunu yapalım vs diye uzayan diyaloğu bu son, bunu da yap yatıyoruz diye keseceksin, o devam edecek:
' Yok bunu yapalım sonra bir tane daha yapalım sonra yatalım.'
Cebren ve hile ile pijama giydirip yatağa sokmak çözüm olmayacak,' bu pijamayı sevmedim, ötekini giyelim, ama ben bununla rahat edemedim, ama yok kaşındım.. ' diyecek. Sanki her akşam başka pijama giyiliyor da bu giydiği kaşındırıyor beyimizi..
Artık sesim yavaş yavaş yükselmeye başlamışken ve o yüzüme artık kızdığımı anlayan kocaman bir çocuk gibi bakıyorken, git o zaman değiştir pijamanı dememle, ama anne ben çıkarabiliyorum da daha giyinemiyorum ki, ne yapıcaz şimdi deyecek ve ben gülmeye başlayacağım böylece işler iyice çığrından çıkacak..
Olacak ve olan bu..
Şu an saat 11 itibari ile yeni uykuya daldı. Bana bir kitap babasına bir kitap okuttu. Pijamasını değiştirdi. Her ikimizi de yatağa yanına soktu, yani bütüün istediklerini bir bir yaptırdı ve uyudu..Üstelik babasını da uyuttu..
Bana da kalkıp sakinleşmek için yazdan kalma resimlere bakmak düştü.
Puzzle ve uykuyu bahane edip sinirlenmeme neden olan , içimi sıkan şeyi ve günün tatsız haberini çitlediğim çekirdeklerle çöpe atmak istiyordum,,
Bu saatten sonra ise bu gülen suratlarla sakinleşip ancak uyurum,,
7 yorum:
Tatlı şeker oğlan o annesi, öp benim için. Annelerin akşam yapacaklarını sıraya koymaları hiç bitmez ve çoğu zamanda hiç birini yapamaz halde çocuklarının yanında sızarlar, ben öyleyim dün de aynısını yaptım:)
Sadece puzzle değil sorumlu, öğlen uykusu da var işin içinde. Uyuyor değil mi okulda hala? Arda da uyuyor ve bazen yok çoğunlukla diyeyim akşamları aynı arızalar çıkıyor. Ben okuldan çok ümitliydim, çok yorgun gelecek bayılacak saat 9 da diye ama öyle olmadı..sanırım bu öğle uykusunun bitmesi gerek..derhal!
walla Fadis oyle oldu, yattım uyudum ben de :)
Itır'cım bak bu konuda haklısın, ben de dun dusundum oglen cok uyudu heralde diye. Okulda cok da yorulmuyorlar oyle bir kosayım tepıneyım durumu pek olmuyor ne yazık ki..Benımle evde oldur allah oglen uyumayan cocuk orada tosur tosur uyuyor iste..
Amaan aynen..haftasonları uyumaz ne zamandır..hafta içleri bayılıyo orda uyumaya..hatta bir kez uyutmama kararı aldık müdürle, başlayalım artık orda da kesmeye uykuları diye, projemiz elimizde patladı! seninkisi kıyamet koparmış pijamalarımı giycem, arkadaşlarımla uyuyacam diye :)
Gündüz uyuduğu için uyumuyordur, birde fazla yorulmuyorsa normal sanki. Alya gündüz bir saat veya yolda araba içinde yarım saat kestirsin mümkün değil 23.00 den önce uyumaz. Öğlen uykusu çok etkiliyor. Ben artık uyumak istemediğind eçok fazla takmıyorum, gerilmiyorum, hep kural hep kural nereye kadar dedim. Biraz serdim bu aralar. Arada tavsiye ederim. sevgiler.(Bu arada ben Alya'nın annesi Esra'yım. Bloğu değiştirdim, belki tanıyamazsın diye yazayım dedim)
Esraa askolsun :) Yeni bloguna damladım bile ben :)
Okula sordum ne kadar uyuyor diye 1,5 saat dediler.. Cok gibi sanki oglen uykusu icin.. Bir duzene girecegiz ama bakalım..Ben de sıkmıyorum oglen uyusun diye uyumadıgı da cok oluyor benımleyken zaten.Dun aksam da 11 ı buldu uyuması..
aslında uzun uyuyormuş okulda. Artık büyüdükleri için uyku süreleri azalıyor ve daha çok yorulmaları gerekiyor.kolay gelsin sana
Yorum Gönder